Sizi başka bir dünyaya götürmek istiyorum. ve sizinle günde 1 dolardan az kazanan fakir insanlarla aramdaki 45 yıllık aşk öyküsünü paylaşmak istiyorum. Hindistan'da çok elitist, züppece pahalı bir eğitim aldım, ve bu beni neredeyse mahvetti. Diplomat, öğretmen ya da doktor olmaya yönlendirilmiştim ve her şey planlanmıştı. Sonra bunları bırakıp 3 yıl boyunca Hindistan squash şampiyonu oldum. (Gülüşmeler) Bütün dünya önümdeydi. Her şey ayaklarımın altındaydı. Hiçbir şeyi yanlış yapamazdım. Ama sonra şüphelenmeye başladım. Bir köye gidip yaşamak, çalışmak ve neye benzediğini görmek istedim. Bu yüzden 1965 yılında Hindistan'ın Bihar eyaletinde yaşanan kıtlığı görmeye gittim. Ve hayatımda ilk defa açlığı, ölümü, açlıktan ölen insanları gördüm. Bu benim hayatımı değiştirdi. Eve döndüm ve anneme şöyle söyledim: "Bir köyde yaşamak ve çalışmak istiyorum." Annem komaya girdi. (Gülüşmeler) "Bu da nesi? Bütün dünya ayaklarının altında, en iyi işler seni bekliyor, ve sen bir köye gidip orada yaşamak mı istiyorsun?Yolunda gitmeyen bir şeyler mi var?" Ben de ona "Hayır, çok iyi bir eğitim aldım ve bu beni düşünmeye sevk etti. Ben de kendimce insanlara bir şeyler vermek istiyorum." dedim."Köyde ne yapmak istiyorsun? Orada ne iş ne de para ne güvenlik ne de umut var" dedi.Ben de "Ben orada yaşamak ve 5 yıl boyunca kuyu kazmak istiyorum." "5 yıl boyunca kuyu kazmak mı? Hindistan'daki en pahalı okullara ve kolejlere gittin ve şimdi 5 yıl boyunca kuyu kazmak mı istiyorsun?" Uzun bir süre benimle konuşmadı, çünkü ailemi küçük düşüreceğimi düşünüyordu. Yoksul insanların sahip olduğu ve asla ortaya konmamış, hiçbir zaman tanınmamış, saygı duyulmamış, geniş alanlarda uygulanmamış en sıradışı bilgi ve becerilere eriştim. Ve yoksullar için bir Yalınayaklar Kolejiaçmaya karar verdim. Okul yoksul insanların önemli olduğunu düşündüğü şeyleri öğretecekti. Köye ilk defa gittiğimde köyün yaşlılar geldiler ve "Polis için mi çalışıyorsun?" diye sordular. "Hayır" dedim. (Gülüşmeler)"Sınavlarında başarısız mı oldun?" "Hayır" dedim. "Hükümet görevlisi değil misin?" diye sordular, "Hayır." dedim. "Burada ne işin var? Neden buradasın? Hindistan'ın eğitim sistemi sizi Paris, Yeni Delhi ya da Zürih'e yöneltir. Sen bu köyde ne arıyorsun? Senin bize söylemediğin bir sorunun mu var?""Hayır, açıkçası sadece yoksullar için bir kolej kurmak istiyorum. Okulda sadece yoksulların önemli olduğunu düşündüğü şeyler öğretilecek" dedim. Yaşlılar bana derin ve anlamlı nasihatlerde bulundular. "Lütfen kuracağın koleje diplomalı ve kalifiye birini getirme" dediler. Bu yüzden Yalınayaklar Koleji Hindistan'da bir master ya da doktora dereceniz varsa kabul edilmeyeceğiniz tek kolejdir. Bizim okulumuzda eğitim görebilmeniz için üniversiteden ayrılmış ya da kovulmuş olmanız gerekiyor. Ellerinizle ve haysiyetinizle çalışmak zorundasınız. Topluma sunacağınız bir yeteneğiniz olduğunu ve onlara hizmet edeceğinizi göstermek zorundasınız. Böylece Yalınayaklar Koleji'ni kurdukve profesyonelliği yeniden tanımladık. Profesyonel kimdir? Profesyonel yetenek, güven ve inancınbir bileşimidir. Su kahini bir profesyoneldir. Ebe bir profesyoneldir. Kırık-çıkıçı bir profesyoneldir. Bunlar dünyanın her yerinden profesyoneller. Ulaşımı zor olan her köyde onları bulabilirsiniz. Bu kişileri ortaya çıkararak sahip oldukları bilgi ve yeteneklerin evrensel olduğunu göstermek istedik. Bu bilgi ve yetenekler kullanılmalı, bugün bile önemli oldukları tüm dünyaya gösterilmeli. ADİL GÜLMEZ